Βασίλειο της Πρωσίας και Εδαφική εξέλιξη της Πολωνίας

Συντομεύσεις: Διαφορές, Ομοιότητες, Jaccard Ομοιότητα Συντελεστής, Βιβλιογραφικές αναφορές.

Διαφορά μεταξύ Βασίλειο της Πρωσίας και Εδαφική εξέλιξη της Πολωνίας

Βασίλειο της Πρωσίας vs. Εδαφική εξέλιξη της Πολωνίας

Το Βασίλειο της Πρωσίας (γερμανικά: Königreich Preußen) ήταν ένα γερμανικό βασίλειο από το 1701 μέχρι το 1918. Αλλαγές συνόρων στην ιστορία της Πολωνίας, έτη: 1000, 1569, 1939 και 1945 Η Πολωνία είναι μια χώρα στην Κεντρική Ευρώπη, η οποία συνορεύει με τη Γερμανία στα δυτικά, την Τσεχία και τη Σλοβακία στα νότια, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Λιθουανία στα ανατολικά και τη Βαλτική Θάλασσα και το Όμπλαστ τουΚαλίνινγκραντ, ένα ρωσικό αποσπασμένο έδαφος, στα βόρεια.

Πολωνική γλώσσα

Τα πολωνικά (polski, język polski, polszczyzna) είναι η επίσημη γλώσσα της Πολωνίας.

Βασίλειο της Πρωσίας και Πολωνική γλώσσα · Εδαφική εξέλιξη της Πολωνίας και Πολωνική γλώσσα · Δείτε περισσότερα »

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, επίσης γνωστός ως Α' ΠΠ, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ή ο Μεγάλος Πόλεμος (αγγλ. the Great War, γαλλ. Grande Guerre), όπως λεγόταν πριν το ξέσπασμα τουΔεύτερουΠολέμου, ήταν η πρώτη γενικευμένη παγκόσμια σύγκρουση του20ουαιώνα πουδιήρκεσε από τις 28 Ιουλίου1914 ως τις 11 Νοεμβρίου1918. Στην ουσία ήταν μία μεγάλη ενδοευρωπαϊκή διένεξη με τα κύρια μέτωπα στη Γηραιά Ήπειρο, η επέκτασή της ωστόσο και στην περιφέρεια, με ενεργό συμμετοχή αποικιακών στρατευμάτων και με την εμπλοκή ακόμα και των ΗΠΑ, της προσέδωσαν τελικά την έννοια τουπαγκοσμίουπολέμου. Μια από τις πιο πολύνεκρες συρράξεις στην ιστορία, υπολογίζεται ότι περίπου10 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη μάχη, ενώ άλλα 10 εκατομμύρια άμαχοι πολίτες πέθαναν από την κατοχή, τους βομβαρδισμούς, την πείνα, τις κακουχίες και τις ασθένειες. Οι ακρότητες και οι γενοκτονίες πουτελέστηκαν από τους Οθωμανούς και η Ισπανική γρίπη του1918 πουμεταδόθηκε κατά τις μετακινήσεις των μαχόμενων, προκάλεσαν πολλά επιπλέον εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Το 1914, οι Μεγάλες Δυνάμεις ήταν χωρισμένες σε δύο αντιμαχόμενες συμμαχίες, τις Ενωμένες Δυνάμεις, καλούμενες και Δυνάμεις της Αντάντ πουαποτελούνταν από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, και τις Κεντρικές Δυνάμεις καλούμενες και Τριπλή Συμμαχία πουαποτελούνταν από τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία και την Ιταλία. Οι εντάσεις στα Βαλκάνια κορυφώθηκαν στις 28 Ιουνίουτου1914 μετά τη δολοφονία τουαρχιδούκα Φραγκίσκου-Φερδινάνδου(Φραντς Φέρντιναντ), τουΑυστροουγγρικού κληρονόμου, από τον Σερβοβόσνιο Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Η Αυστροουγγαρία κατηγόρησε τη Σερβία και οι αλληλένδετες συμμαχίες ενέπλεξαν τις δυνάμεις σε μια σειρά από διπλωματικές ανταλλαγές, γνωστές και ως "Κρίση τουΙουλίου". Στις 28 Ιουλίου, η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο στη Σερβία. Η Ρωσία υπερασπίστηκε τη Σερβία και στις 4 Αυγούστου, η σύγκρουση είχε επεκταθεί για να συμπεριλάβει τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία, μαζί με τις αντίστοιχες αποικιακές αυτοκρατορίες τους. Τον Νοέμβριο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Γερμανία και η Αυστρία σχημάτισαν τις Κεντρικές δυνάμεις, ενώ τον Απρίλιο του1915 η Ιταλία προσχώρησε στις Συμμαχικές Δυνάμεις της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Σερβίας. Αντιμετωπίζοντας έναν πόλεμο σε δύο μέτωπα, η γερμανική στρατηγική το 1914 βασίστηκε σε ένα θεωρητικό σενάριο πουείχε εκπονήσει ο κόμης Άλφρεντ φον Σλίφεν το 1905, όπουο γερμανικός στρατός θα νικούσε αρχικά τη Γαλλία στα δυτικά και έπειτα θα μετατόπιζε τις δυνάμεις τουπρος την ανατολή για να χτυπήσει τη Ρωσία, ένα σχέδιο πουόμως είχε ήδη ξεπεραστεί. Το σχέδιο απέτυχε όταν η προέλασή τους στη Γαλλία σταμάτησε στον ποταμό Μάρνη. Μέχρι το τέλος του1914, οι δύο πλευρές αντιμετώπιζαν η μία την άλλη κατά μήκος τουΔυτικού Μετώπου, μια συνεχόμενη σειρά χαρακωμάτων πουεκτεινόταν από τη Μάγχη έως την Ελβετία, έχοντας αλλάξει ελάχιστα έως το 1917. Αντίθετα, το Ανατολικό Μέτωπο ήταν πολύ πιο ρευστό, με την Αυστροουγγαρία και τη Ρωσία να κερδίζουν και στη συνέχεια να χάνουν μεγάλες εκτάσεις εδάφους. Άλλα σημαντικά θέατρα πολέμουπεριλάμβαναν τη Μέση Ανατολή, το Μέτωπο των Άλπεων και τα Βαλκάνια, φέρνοντας τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα στον Πόλεμο. Οι ελλείψεις πουπροκλήθηκαν από το ναυτικό αποκλεισμό των Συμμάχων οδήγησαν τη Γερμανία στο να ξεκινήσει έναν ανελέητο υποβρυχιακό πόλεμο στις αρχές του1917, φέρνοντας τις προηγουμένως ουδέτερες ΗΠΑ στον πόλεμο, στις 6 Απριλίου1917. Στη Ρωσία, οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία στην Οκτωβριανή Επανάσταση του1917 και έκαναν ειρήνη με τη Συνθήκη τουΜπρεστ-Λιτόφσκ στις 3 Μαρτίουτου1918, απελευθερώνοντας μεγάλο αριθμό γερμανικών στρατευμάτων και προσδίδοντας πάνω από 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκτασης της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας στη Γερμανική και Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία. Με τη νίκη τους στο Δυτικό Μέτωπο, το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο ήλπιζε να κερδίσει μια αποφασιστική νίκη προτού οι αμερικανικές ενισχύσεις μπορούσαν να επηρεάσουν το πόλεμο και έτσι ξεκίνησε η εαρινή γερμανική επίθεση με το κωδικό όνομα "Μιχαήλ" στις 21 Μαρτίουτου1918. Παρά την αρχική τους επιτυχία, σύντομα η προέλαση σταμάτησε κοντά στο παλιό πεδίο μάχης τουΣομμ, ανατολικά της Αμιένης, όπουοι Σύμμαχοι κατάφεραν να συγκρατήσουν τους Γερμανούς. Στις 8 Αυγούστου, οι Σύμμαχοι ξεκίνησαν μια σειρά μαζικών επιθέσεων, γνωστή και ως Επίθεση των Εκατό Ημερών, και παρόλο πουο γερμανικός στρατός συνέχισε να πολεμά σκληρά, δεν μπορούσε πλέον να σταματήσει την προέλασή τους. Οι Κεντρικές Δυνάμεις άρχισαν να καταρρέουν. Η Βουλγαρία υπέγραψε ανακωχή στις 29 Σεπτεμβρίου, ακολουθούμενη από τους Οθωμανούς στις 31 Οκτωβρίουκαι στη συνέχεια την Αυστροουγγαρία στις 3 Νοεμβρίου. Η Γερμανία βρέθηκε απομονωμένη, αντιμέτωπη με την εσωτερική επανάσταση πουείχε ξεσπάσει και έναν στρατό στα πρόθυρα της ανταρσίας. Ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας παραιτήθηκε από το θρόνο στις 9 Νοεμβρίουκαι η νέα γερμανική κυβέρνηση υπέγραψε την ανακωχή της 11ης Νοεμβρίου1918, φέρνοντας το τέλος των μαχών. Η Σύνοδος της Ειρήνης τουΠαρισιού το 1919 επέβαλε διάφορες διευθετήσεις στις ηττημένες δυνάμεις, με πιο γνωστή αυτή της Συνθήκης των Βερσαλλιών πουαφορούσε τη Γερμανία. Άλλες ήταν η Συνθήκη τουΣεν Ζερμέν για την Αυστρία, η Συνθήκη τουΝεϊγύ για τη Βουλγαρία, η Συνθήκη τουΤριανόν για την Ουγγαρία και η Συνθήκη των Σεβρών για την Τουρκία και την Ελλάδα. Η διάλυση της Ρωσικής, της Γερμανικής, της Οθωμανικής και της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας οδήγησε σε πολυάριθμες εξεγέρσεις και στη δημιουργία ανεξάρτητων κρατών, συμπεριλαμβανομένων της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Γιουγκοσλαβίας. Για λόγους πουακόμα συζητούνται, η αποτυχία διαχείρισης της αστάθειας πουπροέκυψε από αυτή την αναταραχή κατά τη διάρκεια της περιόδουτουΜεσοπολέμουέληξε με το ξέσπασμα τουΒ' ΠαγκοσμίουΠολέμουτο 1939. Σε αρχική φάση, δημιουργήθηκε η Κοινωνία των Εθνών.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Βασίλειο της Πρωσίας · Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Εδαφική εξέλιξη της Πολωνίας · Δείτε περισσότερα »

Γερμανική Αυτοκρατορία

Η Γερμανική Αυτοκρατορία (γερμανικά: Deutsches Kaiserreich), επίσημα Γερμανικό Ράιχ, ήταν γερμανικό εθνικό κράτος, πουυπήρχε από την ενοποίηση της Γερμανίας το 1871 μέχρι την παραίτηση τουΚάιζερ ΓουλιέλμουΒ΄ το Νοέμβριο του1918, όταν η Γερμανία έγινε ομόσπονδη δημοκρατία.

Βασίλειο της Πρωσίας και Γερμανική Αυτοκρατορία · Εδαφική εξέλιξη της Πολωνίας και Γερμανική Αυτοκρατορία · Δείτε περισσότερα »