Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής και Θέμα Παρίστριον

Συντομεύσεις: Διαφορές, Ομοιότητες, Jaccard Ομοιότητα Συντελεστής, Βιβλιογραφικές αναφορές.

Διαφορά μεταξύ Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής και Θέμα Παρίστριον

Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής vs. Θέμα Παρίστριον

Ο Ιωάννης Α' Κουρκούας, ο λεγόμενος Τσιμισκής, (925 - 10 Ιανουαρίου976) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από τις 11 Δεκεμβρίουτου969 έως τις 10 Ιανουαρίουτου976. Χάρτης της διοικητικής διαίρεσης τουΒυζαντίου(έτος 1045) Το Παρίστριον, πουσημαίνει "δίπλα στον Ἴστρο", το αρχαίο όνομα τουΔούναβη), η Παραδουνάβιο/Παραδούναβις, όνομα πουπροτιμάται στα επίσημα έγγραφα, ήταν Βυζαντινή επαρχία πουκάλυπτε στη νότια όχθη τουΚάτω Δούναβη (Κάτω Μοισία) κατά τους 11ο και 12ο αιώνα. Αν και οι Βυζαντινοί συγγραφείς χρησιμοποιούν τον όρο για να περιγράψουν τα μέρη κατά μήκος τουΔούναβη γενικά, η επαρχία τουΠαρίστριουφαίνεται ότι αποτελούταν στο μεγαλύτερο μέρος από τη σύγχρονη Δοβρουτσά. Δεν είναι βέβαιο το πότε ιδρύθηκε η επαρχία: ο Ρουμάνος μελετητής Nicolae Bănescu θεωρούσε ότι ιδρύθηκε αμέσως μετά το τέλος της εισβολής τουΣβιατοσλάβ Α΄, ηγέτη των Ρως, στη Βουλγαρία (970–971), ενώ άλλοι, όπως ο Vasil Zlatarski, δημιουργία τουτέλους-μέσα του11ουαιώνα. Την επαρχία κυβερνούσε Κατεπάνω ή Δούκας, και είχε την έδρα της μάλλον στο Δορύστολον (η σύγχρονη Σιλίστρα), όπουόντως μαρτυρείται η ύπαρξη βυζαντινής στρατηγίας τη δεκαετία 970.. Στον απόηχο της νίκης τουεναντίον των Ρως, ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής (βασιλεία 969–976) διόρισε τον Λέοντα Σαρακηνόπουλο διοικητή στη βορειοανατολική Βουλγαρία, με βάση τα Μικρά Πρεσθλάβα / Ιωαννόπολις (Πρεσθλαβίτζα). Ο Σαρακηνόπουλος και οι υπό αυτού, επιδόθηκαν τα επόμενα χρόνια σε οχυρωματικά έργα στην περιοχή της Δοβρουτσά, όπουεγκαταλελειμμένα επιδιορθώθηκαν και επανδρώθηκαν ξανά. Όμως η περιοχή γύρισε ξανά σε Βουλγαρικό έλεγχο υπό τους αδελφούς Κομητόπουλους το 986 και έμεινε μέχρι το περίπου1001, όταν και αποκαταστάθηκε ο Βυζαντινός έλεγχος. Ο μελετητής Bănescu πάντως, θεωρεί ότι ο Δορύστολον παρέμεινε συνέχεια σε Βυζαντινά χέρια. Από το τα μέσα της δεκαετίας το 1030, η περιοχή γνώρισε συνεχείς επιδρομές από τους Πετσενέγους. Ο πληθυσμός αποσύρθηκε στις λίγες μεγάλες οχυρωμένες πόλεις, και οι Πετσενέγοι ήταν ελεύθεροι να εγκατασταθούν στην επαρχία σαν σύμμαχοι και αποικιστές (δηλαδή σύμφωνα με τον όρο πουχρησιμοποιούσαν οι σύγχρονοι συγγραφείς, ως μιξοβάρβαροι), και κρατιόταν σε ειρηνική κατάσταση με υποχωρήσεις και μέσω τουεκτεταμένουεμπορίου. Δεν ήταν πριν τη δεκαετία του1070 όταν οι Πετσενέγοι εξαπέλυσαν ανοιχτή εξέγερση και αποτέλεσαν συνεχή απειλή για τις Βαλκανικές επαρχίες τουΒυζαντίου, μέχρι πουηττήθηκαν τελειωτικά στη Μάχη τουΛεβουνίουτο 1091. Παρά κάποιες περιστασιακές επιδρομές από τους Κουμάνους μετέπειτα, το Παρίστριον παρέμεινε κατά κύριο λόγο ειρηνικό ευημερούν κατά το 12ο αιώνα. Γνωστοί διοικητές τουθέματος ήταν οι.