Οίκος των Χοεντσόλερν και Φέντορ φον Μποκ

Συντομεύσεις: Διαφορές, Ομοιότητες, Jaccard Ομοιότητα Συντελεστής, Βιβλιογραφικές αναφορές.

Διαφορά μεταξύ Οίκος των Χοεντσόλερν και Φέντορ φον Μποκ

Οίκος των Χοεντσόλερν vs. Φέντορ φον Μποκ

Ο οίκος των Χοεντσόλλερν (γερμανικά: Hohenzollern), μαζί με τους οίκους των Αψβούργων και των Βίττελσμπαχ αποτελούν τους σπουδαιότερους ηγεμονικούς Οίκους της Γερμανίας, αλλά και από τους σημαντικότερους της Ευρώπης. Ο Φέντορ φον Μποκ (γερμανικά: Moritz Albrecht Franz Friedrich Fedor von Bock) ήταν Γερμανός στρατάρχης (1880-1945).

Ολλανδία

Η Ολλανδία (ολλανδικά: Nederland), επίσημα Κάτω Χώρες, είναι το ευρωπαϊκό τμήμα τουΒασιλείουτων Κάτω Χωρών (ολλανδικά: Koninkrijk der Nederlanden).

Ολλανδία και Οίκος των Χοεντσόλερν · Ολλανδία και Φέντορ φον Μποκ · Δείτε περισσότερα »

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, επίσης γνωστός ως Α' ΠΠ, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ή ο Μεγάλος Πόλεμος (αγγλ. the Great War, γαλλ. Grande Guerre), όπως λεγόταν πριν το ξέσπασμα τουΔεύτερουΠολέμου, ήταν η πρώτη γενικευμένη παγκόσμια σύγκρουση του20ουαιώνα πουδιήρκεσε από τις 28 Ιουλίου1914 ως τις 11 Νοεμβρίου1918. Στην ουσία ήταν μία μεγάλη ενδοευρωπαϊκή διένεξη με τα κύρια μέτωπα στη Γηραιά Ήπειρο, η επέκτασή της ωστόσο και στην περιφέρεια, με ενεργό συμμετοχή αποικιακών στρατευμάτων και με την εμπλοκή ακόμα και των ΗΠΑ, της προσέδωσαν τελικά την έννοια τουπαγκοσμίουπολέμου. Μια από τις πιο πολύνεκρες συρράξεις στην ιστορία, υπολογίζεται ότι περίπου10 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη μάχη, ενώ άλλα 10 εκατομμύρια άμαχοι πολίτες πέθαναν από την κατοχή, τους βομβαρδισμούς, την πείνα, τις κακουχίες και τις ασθένειες. Οι ακρότητες και οι γενοκτονίες πουτελέστηκαν από τους Οθωμανούς και η Ισπανική γρίπη του1918 πουμεταδόθηκε κατά τις μετακινήσεις των μαχόμενων, προκάλεσαν πολλά επιπλέον εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Το 1914, οι Μεγάλες Δυνάμεις ήταν χωρισμένες σε δύο αντιμαχόμενες συμμαχίες, τις Ενωμένες Δυνάμεις, καλούμενες και Δυνάμεις της Αντάντ πουαποτελούνταν από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, και τις Κεντρικές Δυνάμεις καλούμενες και Τριπλή Συμμαχία πουαποτελούνταν από τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία και την Ιταλία. Οι εντάσεις στα Βαλκάνια κορυφώθηκαν στις 28 Ιουνίουτου1914 μετά τη δολοφονία τουαρχιδούκα Φραγκίσκου-Φερδινάνδου(Φραντς Φέρντιναντ), τουΑυστροουγγρικού κληρονόμου, από τον Σερβοβόσνιο Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Η Αυστροουγγαρία κατηγόρησε τη Σερβία και οι αλληλένδετες συμμαχίες ενέπλεξαν τις δυνάμεις σε μια σειρά από διπλωματικές ανταλλαγές, γνωστές και ως "Κρίση τουΙουλίου". Στις 28 Ιουλίου, η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο στη Σερβία. Η Ρωσία υπερασπίστηκε τη Σερβία και στις 4 Αυγούστου, η σύγκρουση είχε επεκταθεί για να συμπεριλάβει τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία, μαζί με τις αντίστοιχες αποικιακές αυτοκρατορίες τους. Τον Νοέμβριο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Γερμανία και η Αυστρία σχημάτισαν τις Κεντρικές δυνάμεις, ενώ τον Απρίλιο του1915 η Ιταλία προσχώρησε στις Συμμαχικές Δυνάμεις της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Σερβίας. Αντιμετωπίζοντας έναν πόλεμο σε δύο μέτωπα, η γερμανική στρατηγική το 1914 βασίστηκε σε ένα θεωρητικό σενάριο πουείχε εκπονήσει ο κόμης Άλφρεντ φον Σλίφεν το 1905, όπουο γερμανικός στρατός θα νικούσε αρχικά τη Γαλλία στα δυτικά και έπειτα θα μετατόπιζε τις δυνάμεις τουπρος την ανατολή για να χτυπήσει τη Ρωσία, ένα σχέδιο πουόμως είχε ήδη ξεπεραστεί. Το σχέδιο απέτυχε όταν η προέλασή τους στη Γαλλία σταμάτησε στον ποταμό Μάρνη. Μέχρι το τέλος του1914, οι δύο πλευρές αντιμετώπιζαν η μία την άλλη κατά μήκος τουΔυτικού Μετώπου, μια συνεχόμενη σειρά χαρακωμάτων πουεκτεινόταν από τη Μάγχη έως την Ελβετία, έχοντας αλλάξει ελάχιστα έως το 1917. Αντίθετα, το Ανατολικό Μέτωπο ήταν πολύ πιο ρευστό, με την Αυστροουγγαρία και τη Ρωσία να κερδίζουν και στη συνέχεια να χάνουν μεγάλες εκτάσεις εδάφους. Άλλα σημαντικά θέατρα πολέμουπεριλάμβαναν τη Μέση Ανατολή, το Μέτωπο των Άλπεων και τα Βαλκάνια, φέρνοντας τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα στον Πόλεμο. Οι ελλείψεις πουπροκλήθηκαν από το ναυτικό αποκλεισμό των Συμμάχων οδήγησαν τη Γερμανία στο να ξεκινήσει έναν ανελέητο υποβρυχιακό πόλεμο στις αρχές του1917, φέρνοντας τις προηγουμένως ουδέτερες ΗΠΑ στον πόλεμο, στις 6 Απριλίου1917. Στη Ρωσία, οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία στην Οκτωβριανή Επανάσταση του1917 και έκαναν ειρήνη με τη Συνθήκη τουΜπρεστ-Λιτόφσκ στις 3 Μαρτίουτου1918, απελευθερώνοντας μεγάλο αριθμό γερμανικών στρατευμάτων και προσδίδοντας πάνω από 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκτασης της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας στη Γερμανική και Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία. Με τη νίκη τους στο Δυτικό Μέτωπο, το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο ήλπιζε να κερδίσει μια αποφασιστική νίκη προτού οι αμερικανικές ενισχύσεις μπορούσαν να επηρεάσουν το πόλεμο και έτσι ξεκίνησε η εαρινή γερμανική επίθεση με το κωδικό όνομα "Μιχαήλ" στις 21 Μαρτίουτου1918. Παρά την αρχική τους επιτυχία, σύντομα η προέλαση σταμάτησε κοντά στο παλιό πεδίο μάχης τουΣομμ, ανατολικά της Αμιένης, όπουοι Σύμμαχοι κατάφεραν να συγκρατήσουν τους Γερμανούς. Στις 8 Αυγούστου, οι Σύμμαχοι ξεκίνησαν μια σειρά μαζικών επιθέσεων, γνωστή και ως Επίθεση των Εκατό Ημερών, και παρόλο πουο γερμανικός στρατός συνέχισε να πολεμά σκληρά, δεν μπορούσε πλέον να σταματήσει την προέλασή τους. Οι Κεντρικές Δυνάμεις άρχισαν να καταρρέουν. Η Βουλγαρία υπέγραψε ανακωχή στις 29 Σεπτεμβρίου, ακολουθούμενη από τους Οθωμανούς στις 31 Οκτωβρίουκαι στη συνέχεια την Αυστροουγγαρία στις 3 Νοεμβρίου. Η Γερμανία βρέθηκε απομονωμένη, αντιμέτωπη με την εσωτερική επανάσταση πουείχε ξεσπάσει και έναν στρατό στα πρόθυρα της ανταρσίας. Ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας παραιτήθηκε από το θρόνο στις 9 Νοεμβρίουκαι η νέα γερμανική κυβέρνηση υπέγραψε την ανακωχή της 11ης Νοεμβρίου1918, φέρνοντας το τέλος των μαχών. Η Σύνοδος της Ειρήνης τουΠαρισιού το 1919 επέβαλε διάφορες διευθετήσεις στις ηττημένες δυνάμεις, με πιο γνωστή αυτή της Συνθήκης των Βερσαλλιών πουαφορούσε τη Γερμανία. Άλλες ήταν η Συνθήκη τουΣεν Ζερμέν για την Αυστρία, η Συνθήκη τουΝεϊγύ για τη Βουλγαρία, η Συνθήκη τουΤριανόν για την Ουγγαρία και η Συνθήκη των Σεβρών για την Τουρκία και την Ελλάδα. Η διάλυση της Ρωσικής, της Γερμανικής, της Οθωμανικής και της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας οδήγησε σε πολυάριθμες εξεγέρσεις και στη δημιουργία ανεξάρτητων κρατών, συμπεριλαμβανομένων της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Γιουγκοσλαβίας. Για λόγους πουακόμα συζητούνται, η αποτυχία διαχείρισης της αστάθειας πουπροέκυψε από αυτή την αναταραχή κατά τη διάρκεια της περιόδουτουΜεσοπολέμουέληξε με το ξέσπασμα τουΒ' ΠαγκοσμίουΠολέμουτο 1939. Σε αρχική φάση, δημιουργήθηκε η Κοινωνία των Εθνών.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Οίκος των Χοεντσόλερν · Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Φέντορ φον Μποκ · Δείτε περισσότερα »

Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας

Ο Γουλιέλμος Β΄ (γερμανικά: Wilhelm II., 27 Ιανουαρίου1859 - 4 Ιουνίου1941) ήταν ο τελευταίος Γερμανός Αυτοκράτορας (γερμ.: Κάιζερ) και Βασιλιάς της Πρωσίας (15 Ιουνίου1888-9 Νοεμβρίου1918).

Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας και Οίκος των Χοεντσόλερν · Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας και Φέντορ φον Μποκ · Δείτε περισσότερα »

Γερμανία

Η Γερμανία, επίσημα Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (γερμανικά: Bundesrepublik Deutschland), με πληθυσμό 84.482.267 κατοίκους, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα της Ευρώπης, και πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και μία από τις σημαντικότερες βιομηχανικές και ανεπτυγμένες χώρες τουκόσμου.

Γερμανία και Οίκος των Χοεντσόλερν · Γερμανία και Φέντορ φον Μποκ · Δείτε περισσότερα »

Γερμανική γλώσσα

Η γερμανική γλώσσα (deutsche Sprache) ανήκει στην ομάδα των δυτικών γερμανικών γλωσσών πουπεριλαμβάνει επίσης τα Αγγλικά, τα Ολλανδικά και τα Αφρικάανς.

Γερμανική γλώσσα και Οίκος των Χοεντσόλερν · Γερμανική γλώσσα και Φέντορ φον Μποκ · Δείτε περισσότερα »

Γερμανοί

Οι Γερμανοί (γερμανικά: Deutsche) είναι οι ιθαγενείς ή κάτοικοι της Γερμανίας και μερικές φορές ευρύτερα οποιοσδήποτε λαός είναι γερμανικής καταγωγής ή έχει μητρική τη γερμανική γλώσσα. Το σύνταγμα της Γερμανίας ορίζει τον Γερμανό ως Γερμανό πολίτη. Κατά τον 19ο και μεγάλο μέρος του20ουαιώνα οι συζητήσεις για τη γερμανική ταυτότητα κυριαρχούνταν από έννοιες κοινής γλώσσας, πολιτισμού, καταγωγής και ιστορίας. "Σήμερα η γερμανική γλώσσα θεωρείται ευρέως ως τον πρωταρχικό, αν και όχι αποκλειστικό, κριτήριο της γερμανικής ταυτότητας. Οι εκτιμήσεις για τον συνολικό αριθμό των Γερμανών στον κόσμο κυμαίνονται από 100 ως 150 εκατομμύρια και οι περισσότεροι από αυτούς ζουν στη Γερμανία. Η ιστορία των Γερμανών ως εθνοτικής ομάδας ξεκίνησε με τον διαχωρισμό ενός ξεχωριστού Βασιλείουτης Γερμανίας από το ανατολικό τμήμα της Φραγκικής Αυτοκρατορίας υπό τη δυναστεία των Οθωνιδών τον 10ο αιώνα, αποτελώντας τον πυρήνα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τους επόμενους αιώνες η πολιτική δύναμη και ο πληθυσμός αυτής της αυτοκρατορίας αυξήθηκαν σημαντικά. Επεκτάθηκε προς τα ανατολικά και τελικά ένας σημαντικός αριθμός Γερμανών μετανάστευσε εκεί στην Ανατολική Ευρώπη. Η ίδια η αυτοκρατορία ήταν πολιτικά διαιρεμένη ανάμεσα σε πολλά μικρά πριγκιπάτα, πόλεις και επισκοπές. Μετά τη Μεταρρύθμιση του16ουαιώνα πολλά από αυτά τα κράτη βρέθηκαν σε σφοδρή σύγκρουση σχετικά με την άνοδο τουΠροτεσταντισμού. Τον 19ο αιώνα η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαμελίσθηκε και αναπτύχθηκε ο γερμανικός εθνικισμός. Το Βασίλειο της Πρωσίας ενσωμάτωσε τους περισσότερους Γερμανούς στη Γερμανική τουΑυτοκρατορία το 1871, ενώ ένας σημαντικός αριθμός Γερμανών κατοικούσε επίσης στο πολυεθνικό βασίλειο της Αυστροουγγαρίας. Την περίοδο αυτή ένας μεγάλος αριθμός Γερμανών μετανάστευσε στην Αμερική, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και τη Βραζιλία και ίδρυσαν επίσης σημαντικές κοινότητες στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Η Ρωσική Αυτοκρατορία περιείχε επίσης σημαντικό γερμανικό πληθυσμό. Στον απόηχο τουΑ΄ ΠαγκοσμίουΠολέμουη Αυστροουγγαρία και η Γερμανική Αυτοκρατορία διαμελίστηκαν, με αποτέλεσμα πολλοί Γερμανοί να αποτελέσουν εθνοτικές μειονότητες σε νεοσύστατες χώρες. Στα χαοτικά χρόνια πουακολούθησαν ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε δικτάτορας της Ναζιστικής Γερμανίας και ξεκίνησε μια εκστρατεία γενοκτονίας για να ενώσει όλους τους Γερμανούς υπό την ηγεσία του. Το ναζιστικό τουκίνημα όριζε τους Γερμανούς με έναν πολύ ευρύ τρόπο πουπεριλάμβανε τους Αυστριακούς, τους Λουξεμβουργιανούς και τους Ανατολικούς Βέλγους καθώς και τους λεγόμενους Volksdeutsche, «εθνοτικά Γερμανούς» – δηλαδή τα μέλη εθνικών μειονοτήτων Γερμανών εποίκων σε ξένες χώρες κυρίως της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης – αλλά ρητά όχι Γερμανούς πολίτες εβραϊκής καταγωγής ή Ρομά. Αυτή η προσπάθεια είχε ως αποτέλεσμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ολοκαύτωμα. Στον απόηχο της ήττας της Γερμανίας η χώρα καταλήφθηκε και για άλλη μια φορά διαμελίστηκε. Επιπλέον εκατομμύρια Γερμανοί εκδιώχθηκαν από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Το 1990 επανενώθηκαν τα κράτη της Δυτικής και της Ανατολικής Γερμανίας. Στη σύγχρονη εποχή η ανάμνηση τουΟλοκαυτώματος έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της γερμανικής ταυτότητας (Erinnerungskultur). Λόγω της μακράς ιστορίας τουπολιτικού κατακερματισμού τους οι Γερμανοί είναι πολιτιστικά διαφορετικοί και συχνά έχουν ισχυρές περιφερειακές ταυτότητες. Οι τέχνες και οι επιστήμες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος τουγερμανικού πολιτισμού και οι Γερμανοί έχουν εκπροσωπηθεί από πολλές εξέχουσες προσωπικότητες σε σημαντικό αριθμό επιστημονικών κλάδων καθώς και από πολλούς βραβευμένους με βραβείο Νόμπελ (η Γερμανία κατατάσσεται στην τρίτη θέση μέχρι στιγμής). Από τους περίπου100 εκατομμύρια με μητρική γλώσσα τη γερμανική σε όλο τον κόσμο, περίπου80 εκατομμύρια από αυτούς θεωρούν τον εαυτό τους Γερμανό. Υπάρχουν άλλοι περίπου80 εκατομμύρια άτομα γερμανικής καταγωγής, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βραζιλία (κυρίως στη νότια Βραζιλία), την Αργεντινή, τον Καναδά, τη Νότια Αφρική, τα μετασοβιετικά κράτη (κυρίως στη Ρωσία και το Καζακστάν) και τη Γαλλία. Σε καθεμιά από τις παραπάνω χώρες ζουν πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα γερμανικής καταγωγής. Έτσι, ο συνολικός αριθμός των Γερμανών βρίσκεται κάπουανάμεσα στα 100 εκατομμύρια άτομα και στα πάνω από 150 εκατομμύρια άτομα, ανάλογα με τα κριτήρια πουεφαρμόζονται (μητρική γλώσσα, άτομα με πλήρη γερμανική καταγωγή, άτομα με μερική γερμανική καταγωγή, γενιές εγκατάστασης σε μη γερμανόφωνη χώρα). Σήμερα, οι χώρες με γερμανόφωνες πλειοψηφίες πουαποτελούσαν τμήματα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (όπως η Αυστρία, η Ελβετία, το Λίχτενσταϊν και άλλες χώρες ιστορικά συνδεδεμένες με την αυτοκρατορία όπως το Λουξεμβούργο) ανέπτυξαν δικές τους εθνικές ταυτότητες και πλέον δεν αυτοπροσδιορίζονται ως Γερμανοί.

Γερμανοί και Οίκος των Χοεντσόλερν · Γερμανοί και Φέντορ φον Μποκ · Δείτε περισσότερα »